การเป่าแคน

แคน

ส่วนประกอบของแคน

 

1. ไม้กู่แคน
2. ไม้เต้าแคน
3. หลาบโลหะ (ลิ้นแคน)
4. ขี้สูท
5. เครือย่านาง

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

แคนเป็นเครื่องดนตรีประเภทใช้ปากเป่าดูดลมเข้า-ออก ทำมาจากไม้กู่แคนหรือไม้ซาง ตระกูลไม้ไผ่ มีมากในเทือกเขาภูพวน แถบจังหวัดร้อยเอ็ด นครพนม ฝั่งประเทศลาวและภาคเหนือของไทย ลักษณะนามการเรียกชื่อแคนว่า “เต้า”
แคนแบ่งตามรูปร่างและลักษณะการบรรเลงสามารถแบ่งออกได้ทั้งหมด 4 ชนิด คือ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

การฝึกเป่าแคน

 

การเป่าแคนจะนั่งเป่าหรือยืนเป่าก็ได้ โดยมีวิธีการเป่าแคนดังนี้
1. จับแคนโดยใช้มือทั้ง 2 ข้าง จับที่เต้าแคน ให้แน่น ในอุ้งมือ
2. ใช้นิ้วทั้ง 5 ปิดรูเสียงตามที่ต้องการ
3. ใช้ปากเป่า โดยใช้ลมเข้า-ออก ตามเสียงที่ต้องการ
4. ขยับนิ้วตามเสียงที่ต้องการ

 

    โน้ตแคน

มือซ้ายลูกที่	มือขวาลูกที่	ระดับเสียงที่ได้
1	2	โด
3	6	เร
4	7	มี
5-7	–	ฟา
6	3	ซอล
–	1-4	ลา
2	5	ที

    การใช้นิ้วปิดรูเสียงแคน
    โน้ตแคน

นิ้วมือซ้าย	ลูกที่	ระดับเสียงที่ได้
หัวแม่มือ	1	โด
ชี้	2-3	ที-เร
กลาง	4-5	มี-ฟา
นาง	6-7	ซอล-ฟา
ก้อย	8	เสพซ้าย

    

การใช้นิ้วปิดรูเสียงแคน
โน้ตแคน

นิ้วมือซ้าย	ลูกที่	ระดับเสียงที่ได้
หัวแม่มือ	1	ลา
ชี้	2-3	โด-ซอล
กลาง	4-5	ลา-ที
นาง	6-7	เร-มี
ก้อย	8	เสพขวา

 

 

ลักษณะการวางนิ้วแคนแปด

 

 

 

 

การไล่บันไดเสียงแคน

 

 

มือซ้าย		มือขวา
นิ้ว	โน้ต	โน้ต	นิ้ว
ก้อย	–	–	ก้อย
นาง	ฟา	มี	นาง
นาง	ซอล	เร	นาง
กลาง	ฟา	ที	กลาง
กลาง	มี	ลา	กลาง
ชี้	เร	ซอล	ชี้
ชี้	ที	โด	ชี้
โป้ง	โด	ลา	โป้ง

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

ภาพการฝึกเป่าแคน